|
⇧
⇦
|
INVENTARIS (II)
De tijd is aangebroken om te kiezen:
ik kan niet alles houden als een vrek.
Dus: wat wordt in de toekomst ons bestek?
Wat blijft van de verschillende serviezen
en bakjes om het eten in te vriezen?
Weg met mijn oude dekbedovertrek;
voor veertig messen hebben we geen plek.
De winst zal groter zijn dan de verliezen.
Welke betekenis zit nog verscholen
in dat onbreekbaar bierglas, ooit gestolen
door mij uit de Minerva-sociëteit?
Ik raakte het in twintig jaar niet kwijt.
Via de kringloopwinkel zet het glas
zijn weg voort in het werelds vanitas.
---
|
BASIS
‘Funderingsspecialisten’ - dat vermeldt
de gele kraan waarmee straks het bedrijf
de palen heien gaat - per draagmuur vijf -,
waarvan elk bijna twintig meter telt.
Een man loopt langs het afgerasterd veld.
Ik groet. Hij knikt terug, beleefd en stijf.
Een buurtbewoner, neem ik aan. Zijn lijf
zal trillen van het bonkende geweld.
Toen ik een jochie was bezat ik ook
een hijskraan, in precies dezelfde kleur.
Mijn moeder was wel eens uit haar humeur
als ik luidruchtig in mijn dromen dook
en op zo’n ogenblik heel zeker wist
wat ik wou worden: hijskraanmachinist.
---
|
⇨
|