VREEMD LOOF

Het wintert, het mist, het is zaterdagmorgen.
De bomen staan kaal in het kille seizoen.
Op één na: die houdt al zijn takken verborgen
in glanzend en wonderlijk groen.

Het kleine, berijpte plantsoen is gelegen
beschut tussen flats met zwart spiegelend glas.
Alleen op de ventweg zien wij iets bewegen:
een man met een boodschappentas.

De nevel verbergt de contouren der daken.
Het licht van de zon is gebroken, verkleurd.
Dan, plotseling, komt deze dag tot ontwaken:
er is in de buurt iets gebeurd

– twee meisjes, die ginds een portiekdeur verlieten,
of anders de man, die gedempt heeft gekucht –
waardoor een enorme zwerm halsbandparkieten
zich krijsend verdeelt in de lucht.

---