|
⇧
⇦
|
Giosuč Carducci, IL BOVE
T’ amo, o pio bove; e mite un sentimento
Di vigore e di pace al cor m’infondi,
O che solenne come un monumento
Tu guardi i campi liberi e fecondi,
O che al giogo inchinandoti contento
L’agil opra de l’ uom grave secondi:
Ei t’esorta e ti punge, e tu co‘l lento
Giro de’ pazienti occhi rispondi.
Da la larga narice umida e nera
Fuma il tuo spirto, e come un inno lieto
Il mugghio nel sereno aer si perde;
E del grave occhio glauco entro l’austera
Dolcezza si rispecchia ampio e quieto
Il divino del pian silenzio verde.
---
|
DE OS
O lieve, vrome os, in jou herkent
mijn hart een diep gevoel van rust en kracht.
Jij houdt, geweldig als een monument
over het vrije, rijke veld de wacht.
Onder het juk, waaraan je bent gewend,
heb jij het zwoegen van de mens verzacht.
Al slaat en schreeuwt hij als je bezig bent,
je hebt hem je geduld steeds waard geacht.
Uit grote, natte neusgaten omhoog
verdampt jouw adem; als een vrolijk lied
deelt jouw geloei zich aan de avond mede.
En jouw gestreng, verheven, teder oog
weerspiegelt in zijn koele koloriet
de weidsheid van Gods landelijke vrede.
---
|
⇨
|