Dus ging zij hem verdenken
van listig overspel.
Al vloog ze op zijn wenken,
zij hoedde zich zeer wel.
Zodat zij op een avond
- hij liep juist naar de bel -
een briefje in zijn la vond:
de naam van een hotel.

Een pijl, twee uitroeptekens,
getallen en een streep
kostten wat hersenbrekens
voordat ze het begreep:
haar Jan had nog een poesje,
dat hij in 't donker kneep.
De schoft! Zo laag, zo louche...
Het trof haar als een zweep.

Ze stond die zondagmorgen,
- haar man was naar de soos -
in een portiek verborgen,
schuin voor de blokkendoos.
Veel ramen stonden open.
Ze zocht en ademloos
zag zij haar minnaar lopen
in een der studio's.