⇧

⇦

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

SELÇUK - EEN ZOEKTOCHT
Voor Marianne

De ruïnes van Efeze
hebben schatten voortgebracht
en in Selçuk heeft men deze
een museum toebedacht.

Fraai bewerkte marmerblokken
vullen hier een zaal of zes,
waar mijn aandacht wordt getrokken
door een kop van Socrates.

Voor geluiden en gebaren
van bezoekers blind en doof
blijf ik tien minuten staren
naar de grote filosoof.

Aan de balie, waar een bende
reproducties wordt verkocht,
blijkt mijn held een onbekende.
Ik heb in de stad gezocht.

Vrolijk klateren fonteinen,
ergens jodelt een moskee.
Op zijn rug sjouwt, langs de pleinen,
iemand een bejaarde mee.

Bij een kroegje aangekomen
worden zij beleefd gegroet.
Als zij plaats hebben genomen
zie ik: opa mist een voet.

Op de ansichtkaarten prijken
Priapus, Zeus, Artemis,
en wat er valt te bekijken
in oud Hiërapolis.

Nergens Socrates voorhanden:
wel Apollo’s Didyma
en de populaire stranden
en de Aya Sofia.

Schoenen, sieraden, tapijten -
de verkopers zoeken sjans
om hun waar te kunnen slijten
in het Engels, Duits en Frans.

Een zelfs pocht op zijn voormalig
medenederlanderschap,
want: De kat (lacht hij aanhalig)
krabt de krullen van de trap.

In de schaduw van de bomen
langs het oude aquaduct
zie ik een mooi meisje komen
dat een sinaasappel plukt.

Steengekletter valt te horen
van triktrak en domino.
Op hun brommers en tractoren
stelen anderen de show.

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

⇨