YILDIZ
Voor Marianne

Twee vrouwen bij het eethuis waar we stoppen -
een moeder met een kind die jij herkent.
Je spreekt hen. Je vermoeden blijkt te kloppen:
de jongste was, als baby, jouw patient.
Ze brengt na twintig jaar, wanneer we eten,
jou een bos bloemen, nog als dank voor toen.
Omdat, zoals ze je gehaast laat weten,
ze dat tot nu toe nooit heeft kunnen doen.

Een ruiker rode rozen - een boeket
zoals eens staan moest aan haar moeders bed.

---