|
⇧
⇦
|
Sylvia Plath, MAYFLOWER
Throughout black winter the red haws withstood
Assault of snow-flawed winds from the dour skies
And, bright as blood-drops, proved no brave branch dies
If root’s firm-fixed and resolution good.
Now, as green sap ascends the steepled wood,
Each hedge with such white bloom astounds our eyes
As sprang from Joseph’s rod, and testifies
How best beauty’s born of hardihood.
So when staunch island stock chose forfeiture
Of the homeland hearth to plough their pilgrim way
Across Atlantic furrows, dark, unsure –
Remembering the white, triumphant spray
On hawthorn boughs, with goodwill to endure
They named their ship after the flower of May.
---
|
MEIBLOEM
Zoals de bessen van de hagedoren
de barre sneeuwstorm wisten te doorstaan
bewijst hun rood: geen tak hoeft dood te gaan
als stammen zijn geworteld naar behoren.
Niets van de kracht der sappen gaat verloren,
de hagen tonen met hun bloesems aan
- zoals ook Jozefs staf dat heeft gedaan -
hoe schoonheid uit volharding wordt geboren.
Ooit gaf een trouwe groep eilandgenoten
hun huis en haard op en doorploegden zij
een oceaan van ongekende grootte.
Wetend hoe zich de haagdoorn, wit en blij,
verspreiden kan hebben zij toen besloten
het schip te noemen naar die bloem van mei.
---
|
⇨
|