DÉPIT

Alweer is er een overleden,
alweer ging een schoonheid teloor.
En altijd is er wel een reden
Dat ik weer begrip heb ervoor:

de naweeën van een relatie;
of, erger, het hebben ervan;
of, wat ik ook altijd te laat zie,
een vrouw die niet kan met een man.

Het ware zo heerlijk als wij...
maar ik trek mij terug en treur muzisch.
Ik zet jouw herinnering bij
op het kerkhof der loze illusies.

---