It went off in capital style,
And he farted it through with a smile,
Then, feeling quite jolly,
He tried the finale,
Blowing double-stopped farts all the while.

The selection was tough, I admit,
But it did not dismay him one bit,
Then, with ass thrown aloft
He suddenly coughed...
And collapsed in a shower of shit.

His bunghole was blown back to Sparta,
Where they buried the rest of our farter,
With a gravestone of turds
Inscribed with the words:
'To the Fine Art of Farting, A Martyr.'

---

De feestdag is eindelijk daar
en hij veest het vereist repertoire.
        Hij blijft onverschrokken.
        Straks komen de klokken -
het doodstil publiek zit al klaar.

Overtuigd dat ook dit hem zal lukken,
hoe moeilijk ook, ziet men hem bukken.
        Met zijn gat in de lucht
        gaat hij voort en hij ... kucht -
en dan spat hij poepsproeiend aan stukken.

In Oegstgeest staat een bloeiende heester
aan het eenzame graf van De Meester.
        Soms zingt door de blaren
        de wind, als op snaren:
een huldeblijk aan Kees de Veester.

---