Maar voor een jaar verlopen was,
    op een mooie dag in maart,
dacht zij, toen zij een leerboek las:
    'Wat is dit eigenlijk waard?'

De schok die zij daarbij ervoer
    was even erg als pijn:
'Mijn god, wat een geouwehoer!
    Ik wil echt bezig zijn!'

Zij ging 't met praatgroepjes proberen,
    werd lid van comités
om daarin de praktijk te leren.
    En zo ontmoette ze Kees.

Die was zojuist met rechten klaar
    en zij vond hem een ei.
Hij keek altijd zo raar naar haar
    wanneer ze weer iets zei.

Na haast een jaar besloot ze toch
    om weer te gaan studeren.
Ze herbegon, al bleef ze nog
    haar groepjes frequenteren.

Maar ach, ze kreeg steeds minder praats -
    ze voelde zich een flop.
Ze haalde nog haar kandidaats
    en hield er toen mee op.