(FLORIS-V-PAD (LAW I-3) - Tweede stuk - vervolg)
- Zondag 22 juli was ik om zes uur wakker. Ik bleef nog drie kwartier liggen. Mijn been!
Om half acht had ik gepakt en drie kwartier later had ik ontbeten en vond ik dat de tent droog genoeg was om mee te nemen. De molens van Kinderdijk liet ik voor wat ze waren en ik trok verder via Brandwijk en Molenaarsgraaf. Tegen tienen begon alsnog een zonnige dag.
Toen ik Marianne de vorige dag gebeld had had ze zich niet lekker gevoeld. Ik kwam onderweg geen telefoon tegen om te informeren of het beter ging. (Want nee, ik heb geen GSM op zak.) Ik liep hier duidelijk in de Herejezuswaard: het was stil en de enige auto's die passeerden brachten bejaarden naar kerken. Hier begaven zich te voet en paarsgewijs ouderen met brave tronies, zondagse pakken, dameshoedjes en gepoetste schoenen naar de kerk, vergezeld door bleke jongeren, alleen of hand in hand. 'Ik heug mij Heerjansdam en Hazerswoude/zo'n vijfentwintig, dertig jaar terug.'
Wat vooral opviel was dat huizen, auto's en andere waarneembare menselijke bezittingen er nieuw, zo goed als nieuw, goed onderhouden en duur uitzagen.
In Bleskensgraaf sprak ik een vrouw van 34 jaar achter een kinderwagen, die bij haar ouders op bezoek was. Ze vertelde dat dorpsgenootjes van haar vroeger op de fiets naar school gingen vijfentwintig kilometer verder, in Dordrecht, omdat alleen daar een voldoende strenge school was. 'Een paar waren dan nog zo brutaal dat ze fietsten met een broek aan, maar het eerste wat ze op school deden was naar het toilet gaan om de meegenomen rok aan te trekken.
(Avondlandschap) - (Oetelweitje, avond) - (Oetelwei met tent)
Ik merkte, terwijl ik naar haar stond te luisteren, dat ik nu ook bij mijn grote teen een blaar had gekregen. Ik begon me af te vragen of ik eigenlijk nog wel leuk vond wat ik deed. Op het rijtijdenoverzicht van een bushalte las ik dat op zondag (uiteraard) niet openbaar vervoerd werd. Ver voorbij de bebouwde kom trof ik aan de dijk restaurant De Krom, dat open was. Aan de deur waardoor ik binnenkwam hing een grote, als oproep bedoelde aankondiging dat hier wekelijks voor de jongelui een 'GOSPELTHEEK' werd gehouden.
Om een uur, na een kop koffie, broodje gezond en een biertje, ging ik verder, naar het Alblasserbos. Ook daar was een paalkampeerplaats, maar ditmaal weerhielden andere overwegingen me: het was nog te vroeg om al een tent op te zetten en er liep erg veel dagjesvolk rond. Wel waren er allerlei hanen en kippen vrij - heerlijk om bij wakker te worden. Maar het was nog geen drie uur en het weer knapte steeds meer op.
Tegen vier uur kreeg ik, voor Dordrecht, bij een golfterrein een wijzerbord NJHC in het oog en na een paar bochten kwam ik aan bij budget-hotel De Hollandse Biesbosch. Daar eenmaal in de algemene ruimte beland besefte ik dat NJHC een centrale is van jeugdherbergen: een tiental aangeschoten Britse pubers met zonnebrillen op hield zich daar schreeuwend andere bezoekers en de verveling van het lijf - jongelui met een coupe craniotomie (of: haircut herseningreep), kleurbehandeling zonnesteek en de het resterende haar in wanordelijke pieken gestijfseld.
Voor slechts één gulden bracht een taxi mij naar de dichtstbij zijnde bushalte. Ik stapte op de bus. Ik had er genoeg van, van alles, en ik ging naar huis.
(Brandwijk uit) - (Dordrecht uit) - (Dordrecht uit)
