FLORIS-V-PAD (LAW I-3) - Derde stuk
- Vrijdag 12 oktober
Naar Dordrecht vertrokken met de trein van 10.18. Er was een zonnig en droog weekeinde voorspeld.
Om kwart voor twaalf was ik weer waar ik vorige keer was geëindigd. Ruim een uur lang wadend door de blubberige Grienden, de moerassig begroeide oevers van de Nieuwe Merwede vergat ik de bewoonde wereld. Over verharde weg rondde ik de rest van het eiland van Dordrecht tot ik door de tunnel onder het Dordtse Kil in de Hoeksewaard kwam. Daar at ik een appeltje en sloeg de capriolen gade van rolschaatsende jongelui in een zo geheten half pipe, net zoals een aantal duistere knapen die op hun scooters hingen als ze niet, ermee scheurend en steigerend, het gras eromheen vernielden.
Op de Hoge Dijk, in de polder Oud-Beversoord, stonden de distels zo hoog dat ik er doorheen moest lopen als werd ik onder schot gehouden: de armen hoog, de handen gevouwen tegen het achterhoofd. Aan het eind stond een groot paard te grazen. Het keek mij ontevreden aan en stond waar ik het hek over moest. Ik liep dus langs de voet van de dijk maar een paar honderd meter door tot ergens het prikkeldraad laag genoeg stond.
Strijensas is een dorpje van vijf zes straten. Omdat ze in de kroeg daar alleen van sjiekere kaarten dan mijn giropas betaling aannamen verwezen ze me naar het plaatselijk postagentschap: bij de kerk het plein over, laatste bungalow links, in de schuur 'en zeg maar dat u van het pension komt'. Het was half acht 's avonds, maar het gepensioneerde mannetje dat voor mij zijn balie en kluis opende keek helemaal niet vreemd op.
Om negen uur kreeg ik de sleutel van mijn kamer - een van de kamers in de verder lege woning aan de overkant van de straat.
(Laatste vogels boven Strijensas) - (Koeien bij Hollands Diep) - (Naar Willemstad)
- Zaterdag 13 oktober
De wekker ging om half acht, en om acht uur werd er, zoals overeengekomen, aan de deur geklopt. Twintig minuten later zat ik weer in de kroeg. De ontbijttafel was een landschap van bruinbrood, witbrood, krentenbollen, boter, kaas, stroop, pindakaas, jam, gekookt eitje, melk, thee, jus en koffie.
Om kwart over negen vond ik dat ik er weer een dag tegen aan moest kunnen.
Het was een zomerse ochtend en tintelend van genoegen ging ik tweeëneenhalf uur voort: Buitenweg, Luchtenburger Dijk, misgelopen, Eerste Dwarsweg, gehucht Schuring, Tweede Dwarsweg. Toen in de galerie van Els Lorwa een kop koffie gedronken en haar verteld dat haar achternaam ook in Bordewijks 'Rood paleis' voorkwam. Een ansicht van een van haar beeldhouwwerken deed ik in Numansdorp op de bus, als aardigheidje voor Marianne.
Daar kocht ik ook een paar broodjes en beleg voor een lunch op een bankje in het groen, aan het Hollands Diep. Toen ik doorliep door de Westerse Bekade Gorzen sneed een akelig geluid mij in de oren: het leek aanvankelijk op het geluid van muggen op een stille avond in de huiskamer, maar al snel deed het denken aan een paar kettingzagen die aan het oefenen waren. Ik vermoedde de aanwezigheid van crossmotoren, maar het bleken speedboten en een waterscooter te zijn, in de buurt van een strandje. Verderop op het water voeren afgetuigde, patserige zeilboten elkaar op motorkracht in de weg.
Wie de Haringvliet wandelend overgaat krijgt daar nog bij dat er voor voetgangers, ja zelfs voor fietsers geen aparte baan is, zodat auto's en motoren je de vouw uit de broek rijden. Op de driehoek land van hellegat werd ik alsnog getracteerd op het hersentergend geknetter van een paar jakkerende terreinbrommers - tja, zoiets wil je natuurlijk niet in of bij de bebouwde kom hebben... Na drie kwartier, voorbij de Volkeraksluizen, kon ik weer van de snelweg af, en de boswandeling van Zwanenmeer naar Lantarenweg was een weldaad.
De haven van Willemstad ligt dan weer vol patserige boten. Over de kades en in de autovrije straten van het goed geconserveerde vestingstadje lopen foute managementtypes en gepensioneerde geldverdieners de toerist uit te hangen. Het VVV-kantoor achterin het dorp bleek, om kwart over vier, dicht te zijn. Uiteraard weet niemand hier je te vertellen wat voor openbaar vervoer er is en hoe laat dat waarheen gaat. Buiten het stadje vond ik een bushalte: op zater- en zondagen rijdt alleen een zo geheten bustaxi naar Numansdorp, die vertrekt om 10 minuten over het uur nadat je hem hebt besteld. (Had je van tevoren wat nauwkeuriger je wandelgids moeten raadplegen, Van Zanen! Het is toch echt allemaal achterin te vinden...) Onder het wachten in café De Rosmolen nam ik een paar biertjes.
Van Numansdorp kun je met de bus naar Dordrecht en naar Rotterdam.